Damska koszula, nim weszła w skład bielizny osobistej, była najzwyczajniej w świecie górną częścią stroju kobiecego, widoczną, chociaż częściowo przesłanianą innymi szczegółami garderoby. Kiedy przyszła moda na odzienie wierzchnie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej dostrzegalna, w końcu absolutnie ukryta pod suknią czy też bluzką. Mimo to noszono ją nadal ze względu na ochronę przed chłodem i dla komfortu, albowiem z reguły była uszyta z tkaniny delikatniejszej niż suknia wierzchnia, niejednokrotnie sztywna i szorstka.
W ten sposób koszula stała się elementem damskiej bielizny osobistej. Dla komfortów szyto koszule o coraz prostszym kroju oraz pokaźniejszym dekolcie. Mimo, że koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie zdobiono ją haftami oraz koronkami - sprawdź https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W okresie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, inkrustowane koronkowymi wstawkami. Długość koszuli dobrana była do długości sukni odpowiadającej aktualnej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęto szyć koszule z dzianin oraz tanin z włókien sztucznych, początkowo nylonu, w następnej kolejności syntetycznego jedwabiu oraz tzw. szermezy.